Ο νικητής του θανάτου.

 Παραπονείτε κάπου ο άγιος Χρυσόστομος ότι οι Χριστιανοί της εποχής του δεν είχαν εκείνη την πίστη, την οποία έπρεπε να έχουν. Μεταξύ των άλλων που έβλεπε ως σημείο ολιγοπιστίας πολλών Χριστιανών ήταν ότι "πεφρίκασι τον θάνατον", όπως οι εθνικοί. Δηλαδή αισθάνονταν φρίκη για τον θάνατο, όπως οι ειδωλολάτρες. Πράγματι, κάτι που αποδεικνύει ότι είναι ζωντανή η πίστη μας, ότι έχουμε συνταφή και συναναστηθεί με το Χριστό, είναι η στάση μας απέναντι στον θάνατο. Εάν δηλαδή δεν φοβόμαστε τον θάνατο, όπως οι εθνικοί και οι άπιστοι, αλλά τον βλέπουμε με ελπίδα, αφού ο Κύριος μας νίκησε τον θάνατο και αφού και εμείς γινόμαστε συμμέτοχοι του θανάτου Του και της Αναστάσεως Του. Τότε έχουμε αληθινή χαρά, το Άγιον Πάσχα. Γιατί, πώς μπορέι κανείς να έχει χαρά, εάν δεν έχει αντιμετωπίσει το ζήτημα του θανάτου, όπως και το ζήτημα της συγχωρήσεως των αμαρτιών του και της αιωνίου καταστάσεως της υπάρξεως του; Όταν αυτά τα μεγάλα ζητήματα έχουν λυθεί, τότε ο άνθρωπος μπορεί να έχει χαρά και να εορτάζει Πάσχα Κυρίου ευφρόσυνο.
 Η χαρά του Πάσχα δεν έρχεται από τα καλά φαγητα, ούτε από τις διασκεδάσεις. Μ΄αυτά προσπαθούμε συχνά, να κρύψουμε το κενό μας και την δυστυχία μας. Η χαρά του Πάσχα πηγάζει από την αίσθηση ό,τι έχουμε συνταφεί και συναναστηθεί με τον Χριστό, και μαζί Του έχουμε νικήσει τους μεγαλύτερους εχθρούς μας, που είναι ο θάνατος, ο διάβολος και η αμαρτία.
 Έχοντας πετύχει εν Χριστώ αυτές τις νίκες, μπορούμε να χαιρόμαστε σ΄αυτήν τη ζωή, μπορούμε να νοιώθουμε το έργο του Χριστού και να αισθανώμαστε ότι ο Χριστός είναι όντως ο λυτρωτής μας. Και ότι ουδείς άλλος μπορείς να είναι ο λυτρωτής μας, εκτός από τον νικητή του θανάτου, τον Κύριο Ιησού Χριστό.
 Προσκυνήσαντες λοιπόν τα άχραντα και αγία Πάθη Του την Μ. Εβδομάδα, προσκυνούμε σήμερα και την αγία και ένδοξο και λαμπροφόρο Ανάσταη Του και προς Αυτόν προσβλέπουμε ως προς τον μόνο Κύριο μας και Σωτήρα και Λυτρωτή μας, και προσδοκούμε "Ανάστασιν νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος".

Χριστός Ανέστη!